۸ دسامبر ۲۰۲۵ - یک مطالعه ی بزرگ مبتنی بر جمعیت که در مجله ی BMJ Medicine منتشر شده است، نشان می دهد افراد مبتلا به اختلالات خوردن با خطر بسیار بالاتری برای ابتلا به بیماری های جسمی جدی، مشکلات روان پزشکی و مرگ زودرس مواجه هستند؛ خطراتی که سال ها پس از تشخیص اولیه همچنان ادامه دارند.
این پژوهش به سرپرستی دکتر کاترین مورگان از بخش انفورماتیک، تصویربرداری و علوم داده ها در دانشگاه منچستر انجام شد و بر ضرورت تشخیص زودهنگام و رویکردهای مراقبتی بلندمدت و یکپارچه تأکید دارد.
دکتر مورگان توضیح داد که اختلالات خوردن می توانند تقریباً همه ی سیستم های اصلی بدن را مختل کنند: «سوء تغذیه، تغییرات سریع وزن و رفتارهای پاک سازی(استفراغ عمدی یا مصرف ملین برای دفع سریع کالری های خورده شده) پیامدهای بلندمدتی برای قلب، کبد، کلیه ها و استخوان ها دارند. در عین حال، بسیاری از بیماران با آسیب پذیری های روانی زمینه ای مانند اضطراب، افسردگی یا تحمل پایین استرس دست و پنجه نرم می کنند که حتی پس از تثبیت الگوهای غذایی نیز ادامه می یابد».
در این مطالعه، محققان داده های مراقبت اولیه در انگلستان بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۸ را تحلیل کرده و آن ها را با پایگاه های داده بیمارستانی و مرگومیر پیوند دادند. گروه مورد مطالعه شامل ۲۴,۷۰۹ فرد ۱۰ تا ۴۴ ساله با تشخیص بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، اختلال پرخوری یا سایر اختلالات خوردن مشخص بود. هر بیمار با حداکثر ۲۰ فرد بدون اختلال خوردن مقایسه شد و در مجموع گروه مقایسه ای نزدیک به نیم میلیون نفر تشکیل شد.
یافته های کلیدی مطالعه
· در سال نخست پس از تشخیص، خطر نارسایی کلیه شش برابر بیشتر بود.
· احتمال ابتلا به بیماری کبدی در ۱۲ماه اول تقریباً هفت برابر بیشتر از افراد بدون اختلال خوردن بود.
· اگرچه این خطرات در طول زمان کاهش یافتند، اما حتی پس از پنج سال همچنان به طور قابل توجهی بالا باقی ماندند.
· پس از ۱۰سال، موارد اضافی تجمعی مشکلات جسمی همچنان افزایش یافت که اهمیت پیگیری بلند مدت را نشان داد.
· نرخ افسردگی در سال نخست پس از تشخیص بیش از هفت برابر بیشتر بود.
· خطر خود آسیب رسانی در همان دوره تقریباً ده برابر افزایش یافت.
· این مشکلات روانی هم بازتاب اثرات عاطفی اختلالات خوردن و هم آسیب پذیری های روانی زمینه ای هستند.
· خطر مرگ ناشی از همه علل در سال نخست بیش از چهار برابر بیشتر بود.
· خطر مرگ غیرطبیعی، از جمله خودکشی، در ۱۲ماه اول پنج برابر بیشتر بود.
· خطر خودکشی در سال نخست تقریباً ۱۴برابر افزایش یافت و حتی پس از ۱۰سال همچنان بالا باقی ماند.
پیامدها و توصیه ها
نویسندگان تأکید کردند که این یافته ها اهمیت پیگیری پایدار و جامع در مراقبت های اولیه را نشان می دهد. پایش منظم شاخص های جسمی، حمایت فعال از سلامت روان و مراقبت مشترک میان پزشکان عمومی، روان پزشکان و متخصصان می تواند به کاهش عوارض بلندمدت کمک کند.
این مطالعه همچنین خواستار توجه بیشتر پژوهشی به چگونگی شکل گیری بیماری های همراه جسمی در این جمعیت شد. با افزایش جهانی تشخیص اختلالات خوردن، نویسندگان معتقدند گسترش چارچوب های مراقبتی بلند مدت می تواند نقش حیاتی در بهبود نتایج بیماران ایفا کند.
منبع:
https://medicaldialogues.in/psychiatry/news/new-study-warns-eating-disorders-linked-to-years-of-heightened-illness-and-early-death-160197